Ik loop al
een aantal jaren met een idee om een boek te schrijven over mijn reis naar
levensgeluk. Over de ontmoetingen met mensen in de loop der jaren die me bewust
en onbewust hebben geholpen op mijn levenspad. Na al die jaren van knokken was
er ook een gevoel van: ik wil mensen helpen, ik wil zorgen dat andere mensen
dit niet gebeurd. Helaas weet ik ook dat het onmogelijk is om mensen te beschermen
tegen pesterijen. Tegen kwetsen, lichamelijk geweld etc.
Maar ook
proberen de ogen te openen van mensen: kwetsen en schelden doet wel degelijk
pijn. En soms kan die pijn zo erg worden dat het je de rest van je leven
beheerst. Soms zo erg dat je zou willen dat alles over was, je rust had. En
heel soms komt het zo ver dat mensen die rust daadwerkelijk zoeken en zelfmoord
plegen.
Nu heb ik wel
vaker stukjes geschreven, voor de wijkkrant, clubblad, personeelsblad. En
hebben mijn man en ik meerdere door mij geschreven vakantieblogs online staan. Maar
die stukjes zaten soms vol fouten en werden vaak nagelezen door andere mensen.
Dus het boek kwam af en toe naar voren op de laptop, dan schreef ik weer een
stukje, las oude stukken over en bracht verbeteringen aan. Maar het boek, nog
steeds niet af, staat nog steeds op de PC en ik heb het lef nog niet gehad om
het te delen met andere mensen en te kijken of het wat wordt. Maar toch blijft
er een stukje in mijn leven die iets voelt voor levenscoach, sparringpartner en
helper. Na zelf te zijn geïnterviewd voor een weblog voor wondervolle mensen
voelt een blog ook wel goed. Maar dan niet over overgewicht en alle vooroordelen die daarbij horen. Maar meer
over pesten, kwetsen en wat er kan gebeuren met de vechters die doorgaan met
overleven.
Dus bij deze
mijn eerste blog.
Ik ben Linda,
43 jaar jong en overleef al sinds mijn 9e een leven met kwetsen en
pijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten